   
|
|
|
SUBSTANCJE CHEMICZNE O USTALONYCH WARTOŚCIACH NDS
Zbiór informacji na temat substancji chemicznych z ustalonymi wartościami najwyższych dopuszczalnych stężeń przedstawionych alfabetycznie. Informacje te obejmują nazwy substancji, ich synonimy, klasyfikację, informacje z zakresu pierwszej pomocy w przypadku zatrucia inhalacyjnego, zatrucia drogą pokarmową, skażenia skóry, skażenia oczu. Dla każdego związku podano właściwości fizykochemiczne i toksykologiczne. Wykaz wartości NDS i metod oznaczania substancji chemicznych w powietrzu na stanowiskach pracy podano w tabeli w górnym pasku menu.
|
Chlorometan[74-87-3]| Synonimy | chlorek metylu, Freon 40
| | Klasyfikacja substancji | F+; R12
Rakotw. Kat. 3; R40
Xn; R48/20
| | Pierwsza pomoc |
Niezbędne leki: tlen, Relanium do podawania pozajelitowego (amp. po 10 mg).
Odtrutki: nie są znane.
Leczenie: postępowanie objawowe
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska
Wyprowadzić zatrutego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji półleżącej lub siedzącej, zapewnić spokój. Chronić przed utratą ciepła. Podawać tlen do oddychania. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska
Kontynuować podawanie tlenu. Transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza ze względu na ryzyko wystąpienia objawów zatrucia po okresie bezobjawowym oraz wskazania do badań diagnostycznych kwasicy i oznaczania alkoholu metylowego we krwi.
Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska
Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej. Usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Jeżeli zatruty oddycha, podawać tlen przez maskę. Jeżeli nie oddycha, zastosować sztuczne oddychanie metodą usta-usta lub aparatem typu AMBU, z podawaniem tlenu. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska
W razie zaburzeń oddychania zaintubować, zastosować sztuczne oddychanie za pomocą aparatu typu AMBU, z podawaniem tlenu. W razie wystąpienia drgawek zastosować leczenie objawowe - podać dożylnie relanium. Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR.
SKAŻENIE SKÓRY
skroplonym gazem
Pierwsza pomoc przedlekarska
Zdjąć odzież, zmyć skórę dużą ilością chłodnej wody. Na odmrożenia założyć jałowy opatrunek.
Pomoc lekarska
W zależności od charakteru i rozległości zmian transport do szpitala karetką PR z zapewnieniem konsultacji dermatologicznej.
SKAŻENIE OCZU
skroplonym gazem
Pierwsza pomoc przedlekarska
Płukać oczy chłodną wodą, najlepiej bieżącą, co najmniej 15 minut.
Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania.
Pomoc lekarska
Zapewnić konsultację okulistyczną. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty. | | Właściwości fizykochemiczne |
Właściwości podstawowe
Masa cząsteczkowa: 50,49
Stan skupienia w temp. 20°C: gaz
Barwa: bezbarwny
Zapach: słodkawy, mdły
Temperatura topnienia (1013 hPa): -97,5°C
Temperatura wrzenia (1013 hPa): -24,22°C
Temperatura zapłonu: nie dotyczy
Temperatura samozapłonu: 632°C
Granice wybuchowości w mieszaninie z powietrzem:
- dolna: 7,1% obj.
- górna: 18,5% obj.
Stężenie stechiometryczne: 12,9% obj.
Gęstość gazu (15°C, 1013 hPa): 2,31 g/dml
Gęstość cieczy (-24°C, 1013 hPa): 0,997 g/cm3
Gęstość par względem powietrza (0°C, 1013 hPa): 1,74
Prężność gazu:
- w temp. 20°C: 5000 hPa
- w temp. 30°C: 6700 hPa
Stężenie pary nasyconej: brak danych
Rozpuszczalność w wodzie (15°C, 1013 hPa): 0,9% wag.
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w etanolu, czterochlorku węgla, benzenie i kwasie octowym.
Właściwości dodatkowe
Temperatura krytyczna: 143,1°C
Ciśnienie krytyczne: 6,67 MPa
Lepkość gazu (20°C, 1013 hPa): 0,0106 mPa s
Ciepło właściwe (25°C, 1013 hPa): Cp = 0,807 J/(g K), Cv = 0,628 J/(g K)
Ciepło parowania w temp. wrzenia: 424,1 J/g | | Właściwości dodatkowe | | | Informacje toksykologiczne: |
Klasa toksyczności
Substancja szkodliwa, rakotwórcza (kat. 3) wg wykazu substancji niebezpiecznych.
Substancja nieumieszczona w wykazie substancji i preparatów o działaniu rakotwórczym lub mutagennym.
Substancja nie może być sklasyfikowana jako rakotwórcza dla ludzi wg IARC (grupa 3).
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - powyżej 21 mg/m3
LD50 (szczur, doustnie) - 1800 mg/kg
LC50 (szczur, inhalacja) - 5300 mg/m3 (4 h)
LD50 (królik, szczur, skóra) - brak danych
LCL0 (człowiek, inhalacja) - 42005 mg/m3 (2 h)
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja szkodliwa, działająca narkotycznie na ośrodkowy układ nerwowy; słabo drażniąca. Wywołuje kwasicę; może uszkodzić nerw wzrokowy, prawdopodobnie wskutek przemiany w ustroju do alkoholu metylowego.
Drogi wchłaniania: drogi oddechowe.
Objawy zatrucia ostrego: w stężeniach przekraczających dopuszczalne (NDS), lecz nie większych od dopuszczalnego chwilowego (NDSCh), wywołuje po okresie lekkiego pobudzenia (euforii) zawroty i ból głowy, senność, niepewny chód, zaburzenia koordynacji ruchów, mdłości i wymioty bezpośrednio po narażeniu lub po kilku (do kilkunastu) godzinach od zakończenia pracy. Mogą wystąpić zaburzenia wzroku, oczopląs. W razie bardzo dużego stężenia objawy te mogą się pojawić szybko; następuje utrata przytomności i drgawki poprzedzające zgon. Bezpośrednimi następstwami zatrucia mogą być: upośledzenie funkcji wątroby, nerek, układu krążenia, zmiany w ośrodkowym układzie nerwowym i w nerwie wzrokowym. Oblanie skóry skroplonym gazem może spowodować jej odmrożenie.
Objawy zatrucia przewlekłego: powtarzające się zatrucia lekkiego stopnia mogą wywołać długo utrzymujące się zaburzenia ze strony układu nerwowego: drżenia rąk, bezsenność, stany niepokoju, depresje, zaburzenia wzrokowe. Niektórzy badacze sygnalizują uszkodzenia wątroby, nerek, mięśnia sercowego. |
|
|
|
|
