   
|
|
|
SUBSTANCJE CHEMICZNE O USTALONYCH WARTOŚCIACH NDS
Zbiór informacji na temat substancji chemicznych z ustalonymi wartościami najwyższych dopuszczalnych stężeń przedstawionych alfabetycznie. Informacje te obejmują nazwy substancji, ich synonimy, klasyfikację, informacje z zakresu pierwszej pomocy w przypadku zatrucia inhalacyjnego, zatrucia drogą pokarmową, skażenia skóry, skażenia oczu. Dla każdego związku podano właściwości fizykochemiczne i toksykologiczne. Wykaz wartości NDS i metod oznaczania substancji chemicznych w powietrzu na stanowiskach pracy podano w tabeli w górnym pasku menu.
|
1,3-Etylenotiomocznik[96-45-7]| Synonimy | -
| | Klasyfikacja substancji | Repro. Kat. 2; R61
Xn; R22
| | Pierwsza pomoc |
Niezbędne leki: tlen, bromek ipratropium (Atrovent) do podawania inhalacyjnego.
Odtrutki: nie są znane.
Leczenie: postępowanie objawowe.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska
Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić spokój w pozycji półleżącej lub siedzącej. Chronić przed utratą ciepła. Podać tlen do oddychania, najlepiej przez maskę. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska
Kontynuować podawanie tlenu. W razie duszności z oskrzelowymi objawami spastycznymi należy podać do inhalacji Atrovent - 1-2 rozpylenia.
Kontrolować akcję serca (EKG). Transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza.
SKAŻENIE SKÓRY
Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska
Zdjąć odzież - myć skórę dużą ilością wody, najlepiej bieżącej o temperaturze pokojowej. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska
Zapewnić konsultację dermatologiczną. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza dermatologa.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska
Płukać oczy dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej, około 15 minut (unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko mechanicznego uszkodzenia rogówki).
Wezwać lekarza.
Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania.
Pomoc lekarska
Zapewnić konsultację okulistyczną. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska
W razie omyłkowego połknięcia poszkodowany powinien natychmiast wywołać u siebie wymioty. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska
Postępowanie objawowe.
Transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza. | | Właściwości fizykochemiczne |
Informacje ogólne:
Postać: ciało stałe; białe lub blado zielone kryształy
Zapach: słaby, podobnym do zapachu amin
Ważne informacje dotyczące zdrowia, bezpieczeństwa i środowiska:
pH: brak danych
Masa cząsteczkowa: 102,15
Temperatura wrzenia/zakres temperatur wrzenia: 230 ÷ 312 °C
Temperatura krzepnięcia/topnienia: 197 - 201 °C
Temperatura zapłonu: 252 °C
Palność (ciała stałego, gazu): brak danych
Właściwości wybuchowe, % obj. w powietrzu: brak danych
Właściwości utleniające: brak danych
Prężność par w temp. 20 °C: < 1 mm Hg
Rozpuszczalność w wodzie: 1-5 mg/m3 (18 °C); 20 g/l (30 °C),
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w etanolu, metanolu, glikolu etylenowym.
Współczynnik podziału n-oktanol/woda log Kow: -0,66
Inne informacje: brak danych | | Właściwości dodatkowe | | | Informacje toksykologiczne: |
Klasa toksyczności
Substancja działająca szkodliwie na rozrodczość Kat. 2 i szkodliwa wg wykazu substancji niebezpiecznych.
Substancja nieumieszczona w wykazie substancji i preparatów o działaniu rakotwórczym lub mutagennym.
Substancja, która nie może być sklasyfikowana pod względem rakotwórczości dla ludzi oraz nie można jej zaliczyć do innej grupy wg IARC (grupa 3).
- toksykokinetyka, metabolizm i rozmieszczenie
ETU ulega szybkiemu wchłanianiu z przewodu pokarmowego zwierząt doświadczalnych. Rozmieszczenie ETU w organizmie jest równomierne, za wyjątkiem gruczołu tarczycowego, w którym może ulegać gromadzeniu. ETU szybko przenika przez barierę łożyskową. U ssaków związek jest metabolizowany do etylenodiaminy, etylenomocznika, ditlenku węgla i kwasu szczawiowego lub do pochodnych imidazolowych. U ludzi ETU jest wydalany w postaci niezmienionej. ETU u ssaków wydalany jest przede wszystkim z moczem oraz w mniejszej ilości z kałem. Obserwowano też, że w następstwie podania znakowanego C-ETU z wydychanym powietrzem wydalany jest ditlenek węgla zawierający znacznik C.
- działanie ostre (toksyczność ostra, działanie drażniące i działanie żrące)
Toksyczność ostra
Działanie drażniące na oczy
Po podaniu ETU do worka spojówkowego oka królika w ilości 500 ?l obserwowano słabe działanie drażniące związku po 24 h od podania.
Działanie drażniące na skórę
Brak danych.
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne TABELA
Wartości LD50 przy podaniu per os szczurom ustalono na poziomie od 265 do 1832 mg/kg m.c., co pozwala na sklasyfikowanie ETU jako związku szkodliwego po połknięciu.
Wartości medialnych dawek śmiertelnych (LD50) ETU dla kilku gatunków zwierząt laboratoryjnych
- działanie uczulające
ETU nie wykazywał działania uczulającego w teście obrzękowym na uchu myszy B6C3F1 (NTP, nr IMM90009).
- toksyczność dawki powtórzonej
Długookresowe narażenie zwierząt doświadczalnych na ETU powodowało uszkodzenie funkcji tarczycy i wątroby. Większość danych pochodziła z eksperymentów, w których związek podawano zwierzętom z paszą.
- działanie mutagenne
ETU nie wykazywał działania genotoksycznego w odpowiednich testach na bakteriach, komórkach ssaków in vitro oraz u myszy i szczurów in vivo.
- działanie rakotwórcze
Działanie rakotwórcze ETU było oceniano przez grupę roboczą IARC na podstawie wyników eksperymentów, w których związek podawano zwierzętom z paszą w 2 badaniach na 3 szczepach myszy łącznie z narażeniem okołoporodowym oraz na podstawie 5 badań na szczurach, również z narażeniem okołoporodowym. U myszy związek powodował nowotwory komórek pęcherzykowych tarczycy, nowotwory wątroby i przysadki mózgowej. U szczurów stwierdzono gruczolaki i raki komórek pęcherzykowych tarczycy. ETU nie powodował zmian nowotworowych u chomików. W 2001 r. eksperci IARC na podstawie istniejących danych toksykologicznych zaliczyli ETU do grupy 3 argumentując to brakiem wystarczających dowodów rakotwórczego działania związku u ludzi i zwierząt doświadczalnych. Nowotwory wykryte u zwierząt doświadczalnych powstają, bowiem na drodze nie-genotoksycznego mechanizmu i wynikają z działania zaburzającego homeostazę hormonów tarczycy poprzez selektywne hamowanie peroksydazy tarczycowej (TPO) przez ETU. Dlatego też jest mało prawdopodobne występowanie nowotworów tarczycy u ludzi eksponowanych na stężenia ETU niezakłócające homeostazy hormonów tarczycy. Dodatkowo z badań na zwierzętach wynika, że gryzonie są bardziej wrażliwe na powstawanie nowotworów tarczycy niż ludzie.
- szkodliwe działanie na rozrodczość
W badaniach na szczurach ETU wykazywał działanie embriotoksyczne i teratogenne. Dawkę 5 mg/kg m.c./dzień można przyjąć jako nie powodującą występowania wad rozwojowych u płodów szczurów (NOEL).
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka:
słabo drażniące.
Drogi wchłaniania: układ oddechowy, skóra, przewód pokarmowy.
Objawy zatrucia ostrego:
W postaci pyłu wywołuje (w wysokich stężeniach) łzawienie oczu, zaczerwienienie spojówek, kaszel; może wystąpić duszność, skurcz oskrzeli.
Skażenie skóry wywołuje miejscowe zaczerwienienie.
Skażenie oczu wywołuje łzawienie, zaczerwienienie spojówek.
Drogą pokarmową wywołuje mdłości, wymioty, biegunkę.
Objawy zatrucia przewlekłego: działanie drażniące na oczy, objawiające się zaczerwieniem i łzawieniem oczu. W badaniach na zwierzętach stwierdzono występowanie nowotworów tarczycy oraz uszkodzenie płodów. |
|
|
|
|
