   
|
|
|
SUBSTANCJE CHEMICZNE O USTALONYCH WARTOŚCIACH NDS
Zbiór informacji na temat substancji chemicznych z ustalonymi wartościami najwyższych dopuszczalnych stężeń przedstawionych alfabetycznie. Informacje te obejmują nazwy substancji, ich synonimy, klasyfikację, informacje z zakresu pierwszej pomocy w przypadku zatrucia inhalacyjnego, zatrucia drogą pokarmową, skażenia skóry, skażenia oczu. Dla każdego związku podano właściwości fizykochemiczne i toksykologiczne. Wykaz wartości NDS i metod oznaczania substancji chemicznych w powietrzu na stanowiskach pracy podano w tabeli w górnym pasku menu.
|
Glikol etylenowy[107-21-1]| Synonimy | etano-1,2-diol; 1,2-etanodiol; 1,2-dihydroksyetan
| | Klasyfikacja substancji | Xn; R22
| | Pierwsza pomoc |
Niezbędne leki: -
Odtrutka: alkohol etylowy 40% (do podania doustnie); 10 ÷ 15-procentowy roztwór alkoholu etylowego w 5-procentowej glukozie (500 ł) - do podania dożylnie.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Pierwsza pomoc przedlekarska
Wyprowadzić zatrutego z miejsca narażenia.
Pomoc lekarska
Poza przerwaniem narażenia nie wymaga leczenia.
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska
Zdjąć odzież, obmyć skórę letnią wodą, najlepiej bieżącą. Nie wymaga leczenia.
Pomoc lekarska
W razie podrażnienia skóry wskazana konsultacja dermatologiczna.
SKAŻENIE OCZU
Pomoc przedlekarska
Płukać oczy przez 15 minut dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej. Poszkodowany może sam wykonać płukanie oczu.
Pomoc lekarska
W razie podrażnienia spojówek, łzawienia oczu - konsultacja okulistyczna.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Pierwsza pomoc przedlekarska
Natychmiast po wypiciu poszkodowany powinien sam sprowokować u siebie wymioty. Podać do wypicia alkohol etylowy (100 ł wódki 40%) lub inne napoje alkoholowe.
Pomoc lekarska
W postępowaniu lekarskim należy uwzględnić ocenę stanu osoby zatrutej, informację o czasie, jaki upłynął od chwili wypicia glikolu (płynu zawierającego glikol) i o dawce. Alkohol etylowy, hamujący metabolizm glikolu, należy podawać do picia lub dożylnie: 10-15% w 500 ł glukozy W każdym przypadku wypicia glikolu konieczny jest szybki transport karetką PR do szpitala. Eliminacja glikolu i jego metabolitów wymaga specjalistycznego leczenia szpitalnego. | | Właściwości fizykochemiczne |
Właściwości podstawowe
Masa cząsteczkowa: 62,07
Stan skupienia w temp. 20°C: ciecz
Barwa: bezbarwna
Zapach: słodkawy
Temperatura topnienia: -13°C
Temperatura wrzenia: 197,6°C
Temperatura zapłonu:
- w zamkniętym tyglu: 111°C
- w otwartym tyglu: 115,5°C
Temperatura samozapłonu: 410°C
Granice wybuchowości w powietrzu:
- dolna: 3,2% obj.
- górna: 15,3% obj.
Stężenie stechiometryczne: 7,75% obj.
Gęstość w temp. 20°C: 1,113 g/cm3
Gęstość par względem powietrza: 2,14
Prężność par w temp. 20°C: 0,07 hPa
Stężenie pary nasyconej w temp. 20°C: 0,15 g/m3
Rozpuszczalność w wodzie: nieograniczona
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach:
- rozpuszcza się w alkoholach alifatycznych, aldehydach, ketonach, kwasie octowym, pirydynie
- trudno rozpuszcza się w eterze, benzenie i jego homologach, benzynie, olejach mineralnych, chlorowcopochodnych
- nie rozpuszcza się w czterochlorku węgla
Właściwości dodatkowe
Współczynnik załamania światła w temp. 20°C: 1,4318
Lepkość w temp. 20°C: 21 mPa s
Ciepło właściwe w temp. 20°C: 2,345 J/(g K)
Ciepło parowania w temp. wrzenia: 813,3 J/g
Ciepło spalania: -19,07 kJ/g
Współczynnik podziału n-oktanol/woda (log POW): brak danych | | Właściwości dodatkowe | | | Informacje toksykologiczne: |
Klasa toksyczności
Substancja szkodliwa wg wykazu substancji niebezpiecznych.
Substancja nieumieszczona w wykazie substancji i preparatów o działaniu rakotwórczym lub mutagennym.
Substancja nieoceniana pod względem działania rakotwórczego przez IARC.
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - 65 mg/m3
LD50 (szczur, doustnie) - 4700 mg/kg
LC50 (szczur, inhalacja) - 10876 mg/m3
LD50 (królik, skóra) - 9530 mg/kg
TCL0 (człowiek, inhalacja) - 10000 mg/m3
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja szkodliwa, drażniąca, działa depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy
Drogi wchłaniania: przez drogi oddechowe, skórę, z przewodu pokarmowego.
Objawy zatrucia ostrego: pary i aerozol w dużych stężeniach działają drażniąco na błony śluzowe nosa i spojówki. Objawy te mogą wystąpić, jeśli stężenie substancji znacznie przekracza dopuszczalną wartość chwilową. Skażenie skóry ciekłym glikolem może wywołać jej zaczerwienienie. Skażenie oczu ciekłą substancją powoduje ból i zaczerwienienie spojówek. Drogą pokarmową glikol wywołuje objawy początkowo podobne do upojenia alkoholem. Następnie, po kilku (do kilkunastu) godzinach metabolity glikolu wywołują kwasicę metaboliczną, której towarzyszą:
- uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego (utrata przytomności, drgawki, obrzęk mózgu)
- zaburzenia krążenia: przyspieszenie akcji serca, arytmia, wzrost, następnie spadek ciśnienia tętniczego, zapaść, możliwość obrzęku płuc
- uszkodzenie nerek
- ryzyko innych powikłań.
Dawka śmiertelna drogą pokarmową wynosi 100 ł.
Objawy zatrucia przewlekłego: para powstająca podczas podgrzewania glikolu może powodować napadową utratę przytomności. W małych stężeniach powoduje podrażnienie nosa i gardła oraz bóle głowy. |
|
|
|
|
