   
|
|
|
SUBSTANCJE CHEMICZNE O USTALONYCH WARTOŚCIACH NDS
Zbiór informacji na temat substancji chemicznych z ustalonymi wartościami najwyższych dopuszczalnych stężeń przedstawionych alfabetycznie. Informacje te obejmują nazwy substancji, ich synonimy, klasyfikację, informacje z zakresu pierwszej pomocy w przypadku zatrucia inhalacyjnego, zatrucia drogą pokarmową, skażenia skóry, skażenia oczu. Dla każdego związku podano właściwości fizykochemiczne i toksykologiczne. Wykaz wartości NDS i metod oznaczania substancji chemicznych w powietrzu na stanowiskach pracy podano w tabeli w górnym pasku menu.
|
2,2'-Oksydietanol[111-46-6]| Synonimy | likol dwuetylenowy; eter b-hydroksyetylowy; dwuglikol; 2,2?-oksybisetanol
| | Klasyfikacja substancji | Xn; R22
| | Pierwsza pomoc |
Niezbędne leki: tlen, Relanium do podawania pozajelitowego (amp. po 10 mg).
Odtrutki: alkohol etylowy 40% (do podawania doustnego); 10÷15-proc. roztwór alkoholu etylowego w 5-procentowej glukozie (500 ml) do podawania dożylnego.
Leczenie: postępowanie objawowe.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska
Wyprowadzić zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić spokój w dowolnej pozycji. Chronić przed utratą ciepła. Podawać tlen do oddychania. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska
Kontynuować podawanie tlenu. W razie dolegliwości - transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza.
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska
Zdjąć odzież, myć skórę dużą chłodnej wody, najlepiej bieżącej. W razie wystąpienia zmian skórnych wezwać lekarza.
Pomoc lekarska
W zależności od charakteru i rozległości zmian transport do szpitala karetką PR lub konsultacja dermatologiczna.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska
Płukać oczy dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej, około 15 minut (unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko mechanicznego uszkodzenia rogówki). Wezwać lekarza.
Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania.
Pomoc lekarska
Zapewnić konsultację okulistyczną. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska
Natychmiast po połknięciu poszkodowany powinien sam prowokować u siebie wymioty.
Podać do wypicia 100 ml wódki (40%) lub inny napój alkoholowy. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska
W każdym przypadku zatrucia drogą pokarmową transport do szpitala karetką reanimacyjną PR pod nadzorem lekarza w celu specjalistycznego leczenia szpitalnego.
Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska
Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej. Usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Odessać strzykawką wydzielinę z jamy ustnej i nosa.
Jeżeli zatruty oddycha, podać tlen do oddychania najlepiej przez maskę twarzową.
Jeżeli nie oddycha, zastosować sztuczne oddychanie metodą usta-usta lub za pomocą aparatu typu AMBU. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska
W razie zaburzeń oddychania zaintubować, prowadzić oddech za pomocą aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu. Podać dożylnie we wlewie kroplowym 500 ml 10÷15-proc. roztworu alkoholu etylowego w 5-procentowej glukozie. W razie wystąpienia drgawek podać pozajelitowo 10 mg (1 amp.) Relanium. W każdym przypadku zatrucia pokarmowego glikolem transport do szpitala karetką reanimacyjną PR pod nadzorem lekarza w celu specjalistycznego leczenia szpitalnego. | | Właściwości fizykochemiczne |
Właściwości podstawowe
Masa cząsteczkowa: 106,12
Stan skupienia w temp. 20°C: syropowata ciecz
Barwa: bezbarwna
Zapach: bez zapachu
Temperatura topnienia: -6,5°C
Temperatura wrzenia: 244,8°C
Temperatura zapłonu: 124°C
Temperatura samozapłonu: 225°C
Granice wybuchowości w mieszaninie z powietrzem:
- dolna: 0,62% obj.
- górna: 6,8% obj.
Stężenie stechiometryczne: 4,03% obj.
Gęstość w temp. 20°C: 1,12 g/cm3
Gęstość par względem powietrza: 3,66
Prężność par w temp. 20°C: 0,03 hPa
Stężenie pary nasyconej w temp. 20°C: 0,12 g/m3
Rozpuszczalność w wodzie: miesza się bez ograniczeń
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: miesza się bez ograniczeń z alkoholami, glikolami, acetonem, pirydyną, dioksanem, kwasami organicznymi; nie rozpuszcza się w benzenie, toluenie, dwusiarczku węgla, czterochlorku węgla
Właściwości dodatkowe
Współczynnik załamania światła w temp. 20°C: 1,4475
Lepkość w temp. 20°C: 35,7 mPa s
Ciepło właściwe: 2,30 J/(g K)
Ciepło parowania w temp. wrzenia: 628 J/g
Ciepło spalania: -22,32 kJ/g
Współczynnik podziału n-oktanol/woda (log POW): nie dotyczy | | Właściwości dodatkowe | | | Informacje toksykologiczne: |
Klasa toksyczności
Substancja szkodliwa wg wykazu substancji niebezpiecznych.
Substancja nieumieszczona w wykazie substancji i preparatów o działaniu rakotwórczym lub mutagennym.
Substancja nieoceniana pod względem działania rakotwórczego dla ludzi przez IARC.
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - bez zapachu
LD50 (szczur, doustnie) - 12565 mg/kg
LC50 (szczur, inhalacja) - brak danych
LD50 (królik, skóra) - 11890 mg/kg
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja słabo drażniąca, działająca szkodliwie drogą pokarmową.
Drogi wchłaniania: układ oddechowy, przewód pokarmowy, słabo przez skórę.
Objawy zatrucia ostrego: w postaci par lub aerozolu w dużych stężeniach może wywołać ból i łzawienie oczu, zaczerwienienie spojówek.
Skażenie skóry ciekłym glikolem może spowodować jej zaczerwienienie.
Skażenie oczu ciekłym glikolem może wywołać ból, zaczerwienienie spojówek.
Drogą pokarmową wywołuje objawy podobne do upojenia alkoholowego, zawroty i ból głowy, splątanie, mdłości, wymioty, ból brzucha, czasem biegunkę. Po kilku, kilkunastu godzinach mogą wystąpić drgawki, wstrząs, zapaść i zgon.
Dawka śmiertelna dla człowieka wynosi ok. 1 g/kg masy ciała, tj. ok. 70 ml.
Następstwem zatrucia drogą pokarmową może być uszkodzenie nerek i wątroby.
Objawy zatrucia przewlekłego: nie opisywano. |
|
|
|
|
