   
|
|
|
SUBSTANCJE CHEMICZNE O USTALONYCH WARTOŚCIACH NDS
Zbiór informacji na temat substancji chemicznych z ustalonymi wartościami najwyższych dopuszczalnych stężeń przedstawionych alfabetycznie. Informacje te obejmują nazwy substancji, ich synonimy, klasyfikację, informacje z zakresu pierwszej pomocy w przypadku zatrucia inhalacyjnego, zatrucia drogą pokarmową, skażenia skóry, skażenia oczu. Dla każdego związku podano właściwości fizykochemiczne i toksykologiczne. Wykaz wartości NDS i metod oznaczania substancji chemicznych w powietrzu na stanowiskach pracy podano w tabeli w górnym pasku menu.
|
Rezorcynol[108-46-3]| Synonimy | rezorcyna; 1,3-dihydroksybenzen; 1,3-benzenodiol
| | Klasyfikacja substancji | Xn; R22
Xi; R36/38
N; R50
| | Pierwsza pomoc |
Niezbędne leki: tlen, Relanium do podawania pozajelitowego.
Odtrutki: 1-proc. błękit metylenowy do podawania dożylnego, witamina C - amp. po 500 mg.
Leczenie: tlen i odtrutka specyficzna: 1-proc. błękit metylenowy do podawania dożylnego, najlepiej w warunkach szpitalnych.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska
Wyprowadzić zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić spokój w dowolnej pozycji. Chronić przed utratą ciepła. Podać tlen do oddychania, najlepiej przez maskę. Natychmiast wezwać lekarza.
Pomoc lekarska
Kontynuować podawanie tlenu. Założyć stałą drogę dożylną. Jeżeli wystąpi sinoniebieskie zabarwienie skóry i błon śluzowych, podać powoli dożylnie 10 ml 1-proc. błękitu metylenowego, a następnie witaminę C - 1 amp. (500 mg). Kontrolować czynność oddechową, ciśnienie tętnicze krwi, temperaturę ciała. Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR.
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska
Oblanie skóry roztworem rezorcyny zagraża wystąpieniem ogólnych objawów zatrucia.
Zdjąć odzież - myć skórę dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej, z mydłem.
Natychmiast wezwać lekarza.
Pomoc lekarska
W razie wystąpienia niewielkich zmian skórnych konieczna konsultacja dermatologiczna lub chirurgiczna.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska
Płukać oczy dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej, około 15 minut (unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko mechanicznego uszkodzenia rogówki). Wezwać lekarza.
Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania.
Pomoc lekarska
Zapewnić konsultację okulistyczną. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska
W razie omyłkowego połknięcia poszkodowany powinien natychmiast wywołać u siebie wymioty.
Podać tlen do oddychania najlepiej przez maskę. Natychmiast wezwać lekarza.
Pomoc lekarska
Kontynuować podawanie tlenu. Założyć stałą drogę dożylną. Jeżeli wystąpi sinoniebieskie zabarwienie skóry i błon śluzowych podać powoli dożylnie 10 ml 1-proc. błękitu metylenowego, a następnie witaminę C - 1 amp. (500 mg). Kontrolować czynność oddechową, ciśnienie tętnicze krwi, temperaturę ciała. Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR.
Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska
Ułożyć zatrutego w pozycji bocznej ustalonej, usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Odessać strzykawką przez cewnik wydzielinę z nosa i jamy ustnej.
Jeżeli zatruty oddycha, podać tlen przez maskę.
Jeżeli nie oddycha, zastosować sztuczny oddech metodą usta-usta albo za pomocą aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka).
Chronić przed ochłodzeniem ciała. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska
Przy zaburzeniach oddychania zaintubować, prowadzić oddech za pomocą aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu. Kontynuować podawanie tlenu, kontrolować czynność oddechową, ciśnienie tętnicze krwi, temperaturę ciała. Założyć stałą drogę dożylną.
Jeżeli wystąpi sinoniebieskie zabarwienie skóry i błon śluzowych, podać powoli dożylnie
10 ml 1-proc. błękitu metylenowego, a następnie witaminę C.
W razie wystąpienia drgawek podać dożylnie Relanium 10 mg (1 amp.).
Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR bez przerywania leczenia (podane wyżej dawki odtrutek można powtórzyć, brak poprawy uzasadnia wymienne przetaczanie krwi po potwierdzeniu methemoglobinemii). | | Właściwości fizykochemiczne |
Właściwości podstawowe
Masa cząsteczkowa: 110,1
Stan skupienia w temp. 20°C: ciało stałe
Barwa: biała, różowiejąca pod wpływem światła
Zapach: nieprzyjemny, słodkawy
Temperatura topnienia: 109-110°C
Temperatura wrzenia: 280,5°C
Temperatura zapłonu: 127°C
Temperatura samozapłonu: 602°C
Dolna granica wybuchowości (pyłu): 7,6 g/m3
Stężenie stechiometryczne: brak danych
Gęstość w temp. 20°C: 1,27 g/cm3
Gęstość par względem powietrza: 3,8
Prężność par:
- w temp. 20°C: 0,01 hPa
- w temp. 108,4°C: 1,33 hPa
Stężenie pary nasyconej:
- w temp. 20°C: 0,045 g/m3
- w temp. 30°C: 0,087 g/m3
Rozpuszczalność w wodzie w temp. 12°C: 59,5% wag.
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w eterze etylowym, alkoholu etylowym, glicerynie
Właściwości dodatkowe
Ciepło właściwe: 1,37 J/(g K)
Ciepło spalania: -25,96 kJ/g
Ciepło topnienia w temp. topnienia: 193,3 J/g
Lepkość w temp. 131°C: 4,639 mPa s
Współczynnik załamania światła w temp. 20°C: 1,578 | | Właściwości dodatkowe | | | Informacje toksykologiczne: |
Klasa toksyczności
Substancja szkodliwa, drażniąca wg wykazu substancji niebezpiecznych.
Substancja nieumieszczona w wykazie substancji i preparatów o działaniu rakotwórczym lub mutagennym.
Substancja nie może być sklasyfikowana jako rakotwórcza dla ludzi przez IARC (grupa 3).
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - 0,006 mg/m3
LD50 (szczur, doustnie) - 301 mg/kg
LC50 (szczur, inhalacja) - brak danych
LD50 (królik, skóra) - 3360 mg/kg
LDL0 (człowiek, doustnie) - 29 mg/kg
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja szkodliwa, drażniąca, antypiretyczna oraz methemoglobinotwórcza i hemolityczna. Może wywołać uszkodzenie nerek i wątroby.
Drogi wchłaniania: w postaci par roztworu wodnego - przez układ oddechowy, przewód pokarmowy, skórę.
Objawy zatrucia ostrego: w postaci pyłu może wywołać kaszel, łzawienie i zaczerwienie spojówek. Pary roztworów wodnych działają drażniąco lub żrąco na błony śluzowe górnych dróg oddechowych oraz oczu.
Skażenie skóry: wodne roztwory, nawet rozcieńczone (2-5%), powodują miejscowe zaczerwienienie, świąd, obrzęk skóry, pęcherze i głęboką martwicę skóry. W większych stężeniach może wystąpić niepokój psychoruchowy, sinoniebieskie zabarwienie błon śluzowych, warg oraz skóry wskazujące na methemoglobinemię, duszność, senność, zaburzenia świadomości, utrata przytomności, drgawki i śmierć. Następstwem zatrucia jest ciężkie uszkodzenie wątroby i nerek.
Skażenie oczu roztworem może wywołać ból, łzawienie, zaczerwienienie spojówek, może nastąpić uszkodzenie rogówki.
Drogą pokarmową wywołuje mdłości, wymioty oraz sinoniebieskie zabarwienie skóry i błon śluzowych, drgawki, utratę przytomności. W opisywanych zatruciach (u dzieci) po dawce ok. 4 g wystąpiły mdłości i senność, a po większej dawce natychmiastowy spadek temperatury ciała, spadek ciśnienia tętniczego krwi, zwolnienie oddechu; bezpośrednim następstwem zatrucia była żółtaczka.
Objawy zatrucia przewlekłego: przewlekłe narażenie zawodowe lub powtarzający się kontakt z nieosłoniętą skórą wywołuje zmiany zapalne skóry z rumieniem, pękaniem skóry. |
|
|
|
|
