Prasy to maszyny do obróbki plastycznej, wywierające nacisk na kształtowany materiał za pomocą suwaka, wykorzystującego ruchy posuwisto – zwrotne.

  Procesy kształtowania wyrobów na prasach odznaczają się dużą wydajnością (kształtowanie na prasie trwa nawet ułamek sekundy) i oszczędnością zużycia materiału. Dlatego prasy znajdują szerokie zastosowanie w wieloseryjnej i masowej produkcji wyrobów w różnych branżach przemysłu. Jednak atrakcyjność technologiczna pras wiąże się jednocześnie z dużym ryzykiem dla ich użytkowników.

  Podstawowe zagrożenie operatora przy ręcznej obsłudze pras, na których wytwarza się wyroby na zimno wynika z niebezpiecznego, zamykającego ruchu jednej części przyrządu (np.: tłocznika, wykrojnika) względem drugiej i konieczności ustawicznego sięgania do strefy narzędziowej między powtarzanymi z dużą częstotliwością skokami suwaka, w celu wymiany elementów przerobu. Urazy (obcięcia, zgniecenia, itp.) poszczególnych części ciała operatora mogą następować wskutek przypadkowego wtargnięcia w strefę narzędzia, np.: na skutek błędu operatora, defektu prasy a zwłaszcza nieoczekiwanego (niekontrolowanego) ruchu suwaka. W obu przypadkach główne zagrożenie powoduje ruch zamykający przyrząd z dużą siłą. Niebezpieczna faza tego ruchu trwa do chwili, kiedy suwak zbliży się do dolnego zwrotnego położenia (DZP) na odległość uniemożliwiającą podłożenie palców (nie większą niż 6 mm). Dlatego prasy, w tym prasy krawędziowe do obróbki metali na zimno z ręcznym podawaniem i odbieraniem, których elementy robocze przekraczają prędkość 30 mm/s i skok 6 mm znalazły się w załączniku IV do dyrektywy maszynowej, jako maszyny szczególnie niebezpieczne, które przed wprowadzeniem do obrotu lub użytkowania podlegają ocenie zgodności przez niezależną jednostkę notyfikowaną.

  W zależności od rodzaju napędu możemy wyróżnić prasy mechaniczne i hydrauliczne.