|
RZECZYWISTOŚĆ WIRTUALNA - ASPEKTY ZDROWOTNE
Środowisko rzeczywistości wirtualnej, praktycznie stosowane np. symulatorach pojazdów, może na organizm ludzki wywierać ujemny wpływ, będący niepożądanym skutkiem ubocznym wykorzystywania tego typu technologii.
Po raz pierwszy zjawisko to było badane przez Millera i Goodsona (1958, 1960), którzy nazwali je chorobą lokomocyjną, ze względu na podobieństwo niektórych objawów tej choroby. Tyler i Bard (1949) wykazali, że główną przyczyną choroby lokomocyjnej jest ruch, natomiast w symulatorach nieruchomych człowiek nie doświadcza ruchu. Dlatego w przypadku ujemnego oddziaływania symulatora na organizm człowieka stosuje się najczęściej nazwę choroba symulatorowa.
Objawy tej choroby występują w przypadku ekspozycji człowieka na środowisko wirtualne wytwarzane zarówno w systemach projekcyjnych (w języku angielskim SID - od „spatially immersive display systems") jak i w systemach z infohełmem (w języku angielskim HMD systems - od „head-mounted display systems"). Objawy te są często identyczne jak objawy klasycznej choroby lokomocyjnej, a więc zawroty głowy o charakterze oszołomienia z towarzyszącym ślinotokiem, zblednięciem, uciskiem w górnej części jamy brzusznej i nasilającą się potliwością, nudnościami, bólem głowy i dezorientacją przestrzenną aż do gwałtownych wymiotów z towarzyszącą apatią, sennością oraz ograniczeniem zdolności koncentracji psychicznej i aktywności mięśniowej. Mogą również wystąpić zaburzenia równowagi.
Objawy choroby symulatorowej występują w różnym stopniu u poszczególnych osób - co w dużym stopniu zależy od indywidualnych skłonności osobniczych. Wystąpienie tych objawów oznacza, że w układzie nerwowym człowieka czasowo wystąpiły zmiany. Mogą to być nawet istotne zmiany w realizacji podstawowych funkcji organizmu człowieka, chociaż bywają z pozoru nie niewidoczne w momencie opuszczania przez niego środowiska wirtualnego. W konsekwencji mogą więc one okazać się dla człowieka niebezpieczne.
Więcej...
|
Symulatory jazdy samochodem
- Z. Lozia
 |
 |
Monografia dotycząca zagadnień teorii i konstrukcji symulatorów pojazdów samochodowych. Zawiera opis podstaw teoretycznych budowy i działania symulatorów, metody tworzenia wirtualnego środowiska obejmującego obraz, dźwięk i symulację ruchu, a także symulację mechanizmów sterowania pojazdem. Opisy teoretyczne zilustrowano licznymi przykładami współczesnych symulatorów wykorzystywanych w badaniach i szkoleniach kierowców.
ISBN: 978-83-206-1663-7
Rok wydania: 2008
Status: obcy/zewnetrzny
Wydawnictwa Komunikacji i Łączności
|
|
|
|
Czynnik ludzki w bezpieczeństwie pracy.
Symulatory ruchu i zarządzania bezpieczeństwem w transporcie
|
"BEZPIECZEŃSTWO PRACY - nauka i praktyka" 2/2000, str. 24-25
|
|
Kandydat na kierowcę samochodowego, czy kierowcę innego środka transportu, zwykle rozpoczyna naukę wykonując po raz pierwszy w życiu, takie czynności, jak uruchomienie pojazdu i pokonanie jakiegoś odcinka drogi. Nauka jazdy na rowerze lub motocyklu wymaga opanowania nowego nawyku związanego z utrzymywaniem równowagi dynamicznej podczas ruchu. Raz opanowane umiejętności utrzymywania równowagi dynamicznej są zwykle trwałe, a dalsze postępy w nauce związane są z doskonaleniem techniki jazdy.
Nauka jazdy samochodem, obok minimalnej choćby wiedzy teoretycznej i technicznej, wymaga praktycznej jazdy pojazdem pod okiem instruktora. Wiąże się to ze zużyciem paliwa, zanieczyszczeniem środowiska, wprowadzeniem do ruchu pojazdu, co do którego inni kierowcy, a także piesi, powinni mieć ograniczone zaufanie, itd. Z drugiej strony panuje powszechne przekonanie, że im dłużej trwa nauka praktycznej jazdy samochodem, tym lepiej dla umiejętności przyszłego kierującego pojazdem. Powstaje pozorny konflikt interesów w odniesieniu do ponoszonych kosztów nauki i bezpieczeństwa ruchu drogowego. Częściowo problem ten może rozwiązywać wprowadzenie symulatorów przeznaczonych do nauki jazdy samochodem lub do doskonalenia posiadanych już umiejętności kierowania pojazdem.
Symulator samochodowy uczy kandydata na kierowcę podstawowych nawyków technicznych przy kierowaniu pojazdem. Niezbędne wyposażenie takiego symulatora to: tablica przyrządów, kierownica, typowe pedały sprzęgła, hamulca i „gazu" oraz drążek zmiany biegów. Przed oczami kierowcy rozpostarty jest ekran pokazujący sytuację na drodze przed pojazdem. Gorzej wygląda sprawa z lusterkiem wstecznym i generowaniem obrazu z boków samochodu. Wzajemne dynamiczne powiązanie zobrazowania drogi, w miarę zmieniającej się szybkości jazdy samochodu, znacznie podraża koszty takiego symulatora. Kolejną niedogodnością jest trudność w symulowaniu zjawisk fizycznych, towarzyszących jeździe samochodem. Pojazd - w zależności od rodzaju i jakości nawierzchni - poddawany jest wibracjom o nierównomiernym przebiegu, zmienne jest też natężenie hałasu. Symulacja przyspieszania i hamowania samochodu również napotyka trudności (wiąże się z kosztami), podobnie jak wrażenia towarzyszące wchodzeniu samochodu w zakręt przy różnych prędkościach, które są bardzo trudne do naśladowania. (...)
|
|
|
|
