Zbiór słomy

Zbiór słomy


Do zbioru i transportu luźnej słomy są wykorzystywane przyczepy zbierające (zbieracze pokosów) lub przyczepy do słomy zbelowanej.



Do jej odbioru i dalszego składowania stosuje się stertniki, przenośniki taśmowe, dmuchawy lub inne maszyny podające. Jednak taki zbiór jest czasochłonny i kosztowny, a przechowywanie słomy luzem – niewygodne i uciążliwe.

Obecnie dominuje zbiór słomy w formie sprasowanej. Używane są do tego prasy wysokiego stopnia zgniotu do małej (10 – 15 kg) i dużej kostki (ok. 150 kg), a także, coraz częściej, prasy zwijające, które wytwarzają bele okrągłe o masie 200 – 300 kg.
Podczas prasowania zdarzają się zapchania pras nadmiarem słomy. W takich przypadkach rolnik najczęściej usuwa zapchanie rękoma lub nogami, i bywa, że zostaje wciągnięty do prasy. Takie zdarzenia kończą się najczęściej śmiercią poszkodowanych. Co roku odnotowuje się kilka takich wypadków.

Metoda pozyskiwania słomy sprasowanej również nie jest tania i wymaga dużych nakładów robocizny oraz zaangażowania dodatkowych środków technicznych w postaci ciągników z ładowaczami lub ładowaczy samojezdnych.



W czasie transportu kostki słomy zachowują się inaczej niż ułożone snopy, czego wielu rolników nie bierze pod uwagę. Kostki, zwłaszcza małe, są śliskie, łatwo rozsuwają się pod ciężarem siedzącego na nich człowieka i spadają z przyczepy, często razem z „pasażerem”. Do ich transportu potrzebne są przyczepy z podwyższonymi burtami (specjalne lub obudowane przez samych rolników), pasy z klamrą ściągającą do unieruchamiania ładunku oraz drabiny do wchodzenia na przyczepę i schodzenia z niej, które można przewozić na burcie pojazdu.



Niedozwolone jest przewożenie ludzi na przyczepie załadowanej materiałami objętościowymi. Takie postępowanie grozi upadkiem i urazem kręgosłupa, a w skrajnych przypadkach – śmiercią.