|
Praca w mikroklimacie gorącym może spowodować udar cieplny, wyczerpanie cieplne, kurcze cieplne mięśni, omdlenie cieplne i zmiany na skórze.
Działanie środowiska cieplnego należy wiązać z czasem, a wzrost tętna, maksymalny wydatek potu oraz wzrost temperatury wnętrza ciała są czułymi wskaźnikami obciążenia cieplnego organizmu i wyznaczają granice tolerancji niekorzystnego wpływu środowiska pracy na organizm człowieka. W praktyce ocena tolerancji dokonywana za pomocą oznaczania wymienionych wskaźników jest zbyt uciążliwa. Uproszczeniem jest określanie wskaźników skuteczności biologicznej organizmu, z których jeden WBGT (wet bulb globe temperature) - jest opisany w normie PN-N-08011:1985.
Dopuszczalne wartości wskaźnika obciążenia termicznego WBGT, umożliwiające realizację podstawowych funkcji przez pracownika na danym stanowisku pracy, nie powinny przekraczać wartości podanych w tabeli.
Niestety na podstawie wartości wskaźnika obciążenia termicznego WBGT nie można ustalić wymaganej skuteczności środków ochrony indywidualnej. Metoda ta może być jedynie zastosowana do jakościowego stwierdzenia braku komfortu cieplnego, co związane jest z koniecznością zastosowania środków ochrony indywidualnej.
  Ponadto w warunkom mikroklimatu gorącego często towarzyszy narażenie na wymienione poniżej czynniki szkodliwe:
Wymienione powyżej czynniki mogą być przyczyną poważnych wypadków przy pracy. Szacując ryzyko zawodowe, związane z narażeniem na gorące czynniki termiczne należy uwzględnić, oprócz przekroczenia dopuszczalnych wartości wskaźnika obciążenia termicznego WBGT, również wymienione wyżej zagrożenia.
UWAGA: Odpryski gorących metali, żużla lub szkła mogą być przyczyną oparzeń II stopnia niewielkich powierzchni ciała. W przypadku narażenia na: kontakt z otwartym płomieniem lub z gorącym przedmiotem, intensywne promieniowanie cieplne oraz rozpryski stopionych metali mogą powstawać oparzenia III stopnia lub oparzenia II stopnia dużej powierzchni ciała.
|
|
