Art. 2.1.

Przepisów ustawy, z wyjątkiem tytułu I działu IV rozdziału 1 i 2, nie stosuje się do spraw uregulowanych w przepisach prawa atomowego.

Art. 3.

Ilekroć w ustawie jest mowa o:

3) eksploatacji instalacji lub urządzenia – rozumie się przez to użytkowanie instalacji lub urządzenia oraz utrzymywanie ich w sprawności;

6) instalacji – rozumie się przez to:

a) stacjonarne urządzenie techniczne,

b) zespół stacjonarnych urządzeń technicznych powiązanych technologicznie, do których tytułem prawnym dysponuje ten sam podmiot i położonych na terenie jednego zakładu,

c) obiekty budowlane nie będące urządzeniami techniczny­mi ani ich zespołami, których eksploatacja może spowo­dować emisję;

23) poważnej awarii – rozumie się przez to zdarzenie, w szcze­gólności emisję, pożar lub eksplozję, powstałe w trakcie procesu przemysłowego, magazynowania lub transportu, w których występuje jedna lub więcej niebezpiecznych sub­stancji, prowadzące do natychmiastowego powstania zagro­żenia życia lub zdrowia ludzi lub środowiska lub powstania takiego zagrożenia z opóźnieniem;

24) poważne awarii przemysłowej – rozumie się przez to po ważną awarię w zakładzie;

31) prowadzącym instalację - rozumie się przez to podmiot uprawniony na podstawie określonego tytułu prawnego do wła­dania instalacją w celu jej eksploatacji zgodnie z wymaganiami ochrony środowiska, na zasadach wskazanych w ustawie;

32c) ryzyku – rozumie się przez to prawdopodobieństwo wystąpienia konkretnego skutku w określonym czasie lub w określonej sytuacji;

36) substancji – rozumie się przez to pierwiastki chemiczne oraz ich związki, mieszaniny lub roztwory występujące w środowisku lub powstałe w wyniku działalności człowieka;

37) substancji niebezpiecznej – rozumie się przez to jedną lub więcej substancji albo mieszaniny substancji, które ze wzglę­du na swoje właściwości chemiczne, biologiczne lub promie­niotwórcze mogą, w razie nieprawidłowego obchodzenia się z nimi, spowodować zagrożenie życia lub zdrowia ludzi lub środowiska; substancją niebezpieczną może być surowiec, produkt, półprodukt, odpad, a także substancja powstała w wyniku awarii;

41) tytule prawnym – rozumie się przez to prawo własności, użytkowanie wieczyste, trwały zarząd ograniczone prawo rzeczowe albo stosunek zobowiązaniowy;

42) urządzeniu – rozumie się przez to niestacjonarne urządzenie techniczne, w tym środki transportu;

45) właściwym organie Państwowej Straży Pożarnej – rozumie się przez to:

a) komendanta powiatowego – w sprawach dotyczących za­kładów o zwiększonym ryzyku,

b) komendanta wojewódzkiego – w sprawach dotyczących zakładów o dużym ryzyku,

47) wykorzystywaniu substancji – rozumie się przez to także ich gromadzenie;

48) zakładzie – rozumie się przez to jedną lub kilka instalacji wraz z terenem, do którego prowadzący instalacje posiada tytuł prawny, oraz znajdującymi się na nim urządzeniami.

Dział IV. Informacje o środowisku

 

Rozdział 1. Dostęp do informacji

Art. 19

1. Organy administracji są obowiązane udostępnić każdemu informacje o środowisku i jego ochronie, znajdujące się w ich posiadaniu.

2. Udostępnieniu, o którym mowa w ust. 1, podlegają:

15) rejestry substancji niebezpiecznych, o których mowa w art. 267 ust. 1,

16) raporty o bezpieczeństwie oraz decyzje, o których mowa w art. 259 ust. 1,

17) projekty zewnętrznych planów operacyjno-ratowniczych przed ich skierowaniem do postępowania z udziałem społeczeństwa i zewnętrzne plany operacyjno-ratownicze po ich przyjęciu,

4. Informacje, których mowa w ust. 2 i 3, udostępnia się na pisemny wniosek z zastrzeżeniem ust. 5.

5. Informację niewymagającą wyszukiwania, która może być przekazana w formie ustnej, udostępnia się bez pisemnego wniosku.

6. Organy administracji właściwe w sprawach, o których mowa w ust. 2, są obowiązane do prowadzenia publicznie dostępnych wykazów danych o tych dokumentach oraz mogą zamieszczać w tych wykazach dane o dokumentach, o których mowa w ust. 3.

Art. 21

3. Dokumenty, o których dane zamieszczane są w publicznie dostępnych wykazach, udostępnia się w dniu złożenia wniosku o udostępnienie informacji.

Rozdział 2. Państwowy monitoring środowiska oraz rozpowszechnianie informacji o środowisku

Art. 30

2a. W Biuletynie Informacji Publicznej są udostępniane:

6) przez komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej – rejestr substancji niebezpiecznych, o którym mowa w art. 267 ust. 1.

Dział VII. Ochrona środowiska w zagospodarowaniu przestrzennym i przy realizacji inwestycji

Art. 73

3. W granicach administracyjnych miast oraz w obrębie zwar­tej zabudowy wsi jest zabroniona budowa zakładów stwa­rzających zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzi, a w szcze­gólności zagrożenie wystąpienia poważnych awarii. Rozbu­dowa takich zakładów jest dopuszczalna pod warunkiem, że doprowadzi ona do ograniczenia zagrożenia dla zdrowia lu­dzi, w tym wystąpienia poważnych awarii.

4. Zakłady stwarzające zagrożenie wystąpienia poważnych awarii powinny być lokalizowane w bezpiecznej odległości od siebie, od osiedli mieszkaniowych, od obiektów użyteczności publicznej, od budynków zamieszkania zbiorowego, od obszarów, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 3, od upraw wieloletnich, od dróg krajowych oraz od linii kolejowych o znaczeniu państwowym.

5. Osiedla mieszkaniowe, obiekty użyteczności publicznej, budynki zamieszkania zbiorowego, obszary, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 3, drogi krajowe oraz linie kolejowe o znaczeniu państwowym powinny być lokalizowane w bezpiecznej odległości od zakładów stwarzających zagrożenie wystąpienia poważnych awarii.

6. Istniejącym zakładom, o których mowa w ust. 3 i 4, dla których bezpieczna odległość nie została zachowana, organy Inspekcji Ochrony Środowiska mogą, po uzyskaniu opinii właściwego organu Państwowej Straży Pożarnej, wydać decyzję w zakresie nałożenia dodatkowych zabezpieczeń technicznych, aby zmniejszyć niebezpieczeństwa, na jakie są narażeni ludzie.

Tytuł IV

Poważne awarie

Dział I. Przepisy ogólne

Art. 243

Ochrona środowiska przed poważną awarią, zwaną dalej "awarią" oznacza zapobieganie zdarzeniom mogącym powodować awarię oraz ograniczanie jej skutków dla ludzi i środowiska.

Art. 243a.
Ilekroć w przepisach niniejszego tytułu jest mowa o składowanej substancji niebezpiecznej, rozumie się przez to substancję niebezpieczną pozostającą pod nadzorem zakładu lub przechowywaną na jego terenie.

Art. 244

Prowadzący zakład stwarzający zagrożenie wystąpienia awarii, dokonujący przewozu substancji niebezpiecznych oraz organy ad­ministracji są obowiązani do ochrony środowiska przed awariami.

Art. 245

1. Każdy, kto zauważy wystąpienie awarii, jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić o tym osoby znajdujące się w strefie zagrożenia oraz jednostkę organizacyjną Pań­stwowej Straży Pożarnej albo Policji albo wójta, burmi­strza lub prezydenta miasta.

2. Organy administracji w trybie i na zasadach określonych w de­krecie z dnia 23 kwietnia 1953 r. o świadczeniach w celu zwal­czania klęsk żywiołowych (Dz. U. Nr 23, poz. 93, z 1959 r. Nr 27, poz. 167, z 1970 Nr 16, poz. 138, z 1983 r. Nr 44, poz. 200, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668) mogą wprowadzić obowiązek świadczeń osobistych i rzeczowych w celu prowadzenia akcji na rzecz ochrony życia i zdrowia lu­dzi oraz środowiska przed skutkami awarii.

Art. 246

1. W razie wystąpienia awarii wojewoda, poprzez komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej i wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska, podejmie działania i zastosu­je środki niezbędne do usunięcia awarii i jej skutków, określa­jąc w szczególności związane z tym obowiązki organów admi­nistracji i podmiotów korzystających ze środowiska.

2. O podjętych działaniach wojewoda informuje marszałka województwa.

Art. 247

1. W razie wystąpienia awarii wojewódzki inspektor ochrony środowiska może w drodze decyzji:

1) zarządzić przeprowadzenie właściwych badań dotyczących przyczyn, przebiegu i skutków awarii,

2) wydać zakazy lub ograniczenia w korzystaniu ze środowiska.

2. Decyzji, o której mowa w ust. 1, nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.

3. Jeżeli charakter awarii uzasadnia konieczność podjęcia szyb­kich działań, a w szczególności gdy ich zaniechanie mogłoby spowodować zwiększenie zagrożenia życia lub zdrowia ludzi lub bezpośrednie zagrożenie pogorszenia stanu środowiska w znacznych rozmiarach, decyzja może być ogłoszona ustnie, a informacja o tym zaprotokołowana.

4. Na wniosek zobowiązanego decyzję ogłoszoną ustnie doręcza się na piśmie niezwłocznie, gdy jest to możliwe; wniosek nale­ży złożyć w terminie 7 dni od ogłoszenia decyzji.

5. W zakresie egzekwowania obowiązków wynikających z decy­zji, o której mowa w ust. 1, wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska przysługuje uprawnienie egzekwowania ustnych poleceń w granicach określonych ustawą z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administra­cji (Dz. U. z 1991 r. Nr 36, poz. 161, z 1992 r. Nr 20, poz. 78, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1995 r. Nr 85, poz. 426, z 1996 r. Nr 43, poz. 189 i Nr 146, poz. 680, z 1997 r. Nr 137, poz. 926 i Nr 141, poz. 943 i poz. 944, z 1998 r. Nr 162, poz. 1126 oraz z 2000 r. Nr 114, poz. 1193, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1315).

Dział II. Instrumenty prawne służące przeciwdziałaniu poważnej awarii przemysłowej

Rozdział 1. Przepisy ogólne

Art. 248

1. Zakład stwarzający zagrożenie wystąpienia poważnej awarii przemysłowej, zwanej dalej "awarią przemysłową", w zależności od rodzaju, kategorii i ilości substancji niebezpiecznej znajdującej się w zakładzie uznaje się za zakład o zwiększo­nym ryzyku wystąpienia awarii, zwany dalej "zakładem o zwiększonym ryzyku", albo za zakład o dużym ryzyku wy­stąpienia awarii, zwany dalej "zakładem o dużym ryzyku".

2. Do zakładu, w którym przewiduje się możliwość wystąpienia substancji niebezpiecznej, lub do zakładu, w którym powstanie tej substancji jest możliwe w trakcie procesu przemysłowego, przepis ust. 1 stosuje się w zależności od przewidywanej ilości substancji niebezpiecznej mogącej znaleźć się w zakładzie.

2a. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do:

1) komórek i jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej albo przez niego nadzorowanych,

2) transportu materiałów niebezpiecznych i ich czasowego magazynowania poza zakładami,

3) poszukiwania, rozpoznawania i wydobywania kopalin ze złóż, z wyjątkiem ich składowania i magazynowania oraz chemicznych i cieplnych procesów przetwarzania tych kopalin,

4) składowania i magazynowania odpadów, z wyjątkiem odpadów niebezpiecznych stanowiących substancje niebezpieczne określone w przepisach wydanych na podstawie ust. 3

3. Minister właściwy do spraw gospodarki, w porozumieniu z mi­nistrem właściwym do spraw zdrowia, ministrem właściwym do spraw wewnętrznych oraz ministrem właściwym do spraw środowiska, określi, w drodze rozporządzenia rodzaje i ilości substancji niebezpiecznych, których znajdowanie się w zakła­dzie decyduje o zaliczeniu go do zakładu o zwiększonym ryzy­ku lub zakładu o dużym ryzyku.

4. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 3, zostaną ustalone:

1) nazwy i ilości substancji niebezpiecznych, decydujące o zaliczeniu do zakładu o zwiększonym ryzyku albo zakładu o dużym ryzyku,

2) oznaczenie numeryczne substancji, o których mowa w pkt. 1, pozwalające na jednoznaczną ich identyfikację,

3) kryteria kwalifikowania substancji nie wymienionych na podstawie pkt. 1, do kategorii:

a) bardzo toksycznych,

b) toksycznych,

c) utleniających,

d) wybuchowych,

e) łatwopalnych,

f) wysoce łatwopalnych,

g) skrajnie łatwopalnych,

h) niebezpiecznych w szczególności dla ludzi lub środowiska

oraz ich ilości decydujące o zaliczeniu do zakładu o zwiększo­nym ryzyku albo zakładu o dużym ryzyku.

Rozdział 2. Obowiązki prowadzącego zakład stwarzający zagrożenie wystąpienia awarii przemysłowej

Art. 249

Każdy, kto zamierza prowadzić lub prowadzi zakład o zwiększo­nym ryzyku lub o dużym ryzyku jest obowiązany do zapewnie­nia, aby zakład ten był zaprojektowany, wykonany, prowadzony i likwidowany w sposób zapobiegający awariom przemysłowym i ograniczający ich skutki dla ludzi oraz środowiska.

Art. 250

1. Prowadzący zakład o zwiększonym ryzyku lub o dużym ryzyku jest obowiązany do zgłoszenia zakładu właściwemu organowi Państwowej Straży Pożarnej.

2. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać następujące dane:

1) oznaczenie prowadzącego zakład oraz kierującego zakładem, ich adresy zamieszkania lub siedziby; przez kierującego zakładem rozumie się osobę zarządzającą zakładem w imieniu prowadzącego zakład,

2) adres zakładu,

2a) adres strony internetowej zakładu,

3) informację o tytule prawnym,

4) charakter prowadzonej lub planowanej działalności zakładu lub instalacji,

5) rodzaj instalacji i istniejące systemy zabezpieczeń,

6) rodzaj, kategorię i ilość oraz charakterystykę fizykochemiczną, pożarową i toksyczną substancji niebezpiecznej, w tym składowanej substancji niebezpiecznej,

7) charakterystykę terenu w bezpośrednim sąsiedztwie zakła­du, ze szczególnym uwzględnieniem czynników mogących przyczynić się do zwiększenia zagrożenia awarią przemy­słową lub pogłębienia jej skutków.

3. Do zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć doku­ment potwierdzający, że zgłaszający jest upoważniony do wy­stępowania w obrocie prawnym, jeżeli prowadzący zakład nie jest osobą fizyczną

4. Prowadzący zakład jest obowiązany do dokonania zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1, co najmniej na 30 dni przed dniem uruchomienia nowe go zakładu lub jego części albo w terminie 3 miesięcy od dnia zaliczenia istniejącego zakładu do zakładu o zwiększonym ryzyku lub do zakładu o dużym ryzyku.,

5. Każda istotna zmiana ilości lub rodzaju substancji niebezpiecznej albo jej charakterystyki fizykochemicznej, pożarowej i toksycznej, zmiana technologii lub profilu produkcji oraz zmiana, która mogłaby mieć poważne skutki związane z ryzykiem awarii, w stosunku do danych zawartych w zgłoszeniu, o którym mowa w ust. 1, powinna zostać zgłoszona właściwemu organowi Państwowej Straży Pożarnej w terminie 14 dni przed dniem jej wprowadzenia.

6. uchylono

7. Istotną zmianę rodzaju substancji lub jej charakterystyki fizy­ko-chemicznej, pożarowej i toksycznej stanowi zmiana, która wiąże się z zaliczeniem do innej kategorii substancji niebezpiecz­nych w stosunku do danych przedstawionych w zgłoszeniu.

8. Termin przewidywanego zakończenia eksploatacji instalacji lub zamknięcia zakładu prowadzący zakład jest obowiązany zgło­sić właściwemu organowi Państwowej Straży Pożarnej co naj­mniej 14 dni przed zamknięciem.

9. Zgłoszenia, o których mowa w ust. 1, 5 i 8, prowadzący zakład przekazuje równocześnie do wiadomości wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska.

Art. 251

1. Prowadzący zakład o zwiększonym ryzyku lub o dużym ryzyku sporządza program zapobiegania poważnym awariom przemysłowym, zwany dalej „programem zapobiegania awariom”, w którym przedstawia system bezpieczeństwa gwarantujący ochronę ludzi i środowiska, stanowiący element ogólnego systemu zarządzania zakładem.

2. Program zapobiegania awariom powinien zawierać w szcze­gólności:

1) określenie prawdopodobieństwa zagrożenia awarią przemysłową,

2) zasady zapobiegania oraz zwalczania skutków awarii przemysłowej przewidywane do wprowadzenia,

3) określenie sposobów ograniczenia skutków awarii przemysłowej dla ludzi i środowiska w przypadku jej zaistnienia,

4) określenie częstotliwości przeprowadzania analiz programu zapobiegania awariom w celu oceny jego aktual­ności i skuteczności.

3. Prowadzący zakład o zwiększonym ryzyku lub o dużym ryzyku przedkłada program zapobiegania awariom właściwemu organowi Państwowej Straży Pożarnej oraz wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska co najmniej na 30 dni przed dniem uruchomienia nowego zakładu lub jego części albo w terminie 3 miesięcy od dnia zaliczenia istniejącego zakładu do zakładu o zwiększonym ryzyku lub do zakładu o dużym ryzyku.

4. Uruchomienie zakładu o zwiększonym ryzyku lub o dużym ryzyku może nastąpić po upływie 14 dni od dnia otrzymania przez właściwy organ Państwowej Straży Pożarnej programu zapobiegania awariom, jeśli w tym terminie organ ten nie wniesie sprzeciwu w drodze decyzji.

Art. 252

1. Prowadzący zakład o dużym ryzyku jest obowiązany do opracowania i wdrożenia systemu bezpieczeństwa gwarantującego ochronę ludzi i środowiska, stanowiącego element ogólnego systemu zarządzania zakładem.

2. W systemie bezpieczeństwa należy uwzględnić:

1) określenie, na wszystkich poziomach organizacji, obowiązków pracowników odpowiedzialnych za działania na wypadek awarii przemysłowej,

2) określenie programu szkoleniowego oraz zapewnienie szkoleń dla pracowników, o których mowa w pkt 1, oraz dla innych osób pracujących w zakładzie,

3) funkcjonowanie mechanizmów umożliwiających systema­tyczną analizę zagrożeń awarią przemysłową oraz prawdo­podobieństwa jej wystąpienia,

4) instrukcje bezpiecznego funkcjonowania instalacji, w któ­rej znajduje się substancja niebezpieczna, przewidziane dla normalnej eksploatacji instalacji, a także konserwacji i cza­sowych przerw w ruchu,

5) instrukcje sposobu postępowania w razie konieczności dokonania zmian w procesie przemysłowym,

6) systematyczną analizę przewidywanych sytuacji awaryjnych, służącą właściwemu opracowaniu planów operacyjno-ratowniczych,

7) prowadzenie monitoringu funkcjonowania instalacji, w której znajduje się substancja niebezpieczna, umożliwiającego podejmowanie działań korekcyjnych w przypadku wystą­pienia zjawisk stanowiących odstępstwo od normalnej eks­ploatacji instalacji,

8) systematyczną ocenę programu zapobiegania awariom oraz systemu bezpieczeństwa, prowadzoną z punktu widzenia ich aktualności i skuteczności ,

9) analizę planów operacyjno-ratowniczych.

Art. 253

1. Prowadzący zakład o dużym ryzyku jest obowiązany do opra­cowania raportu o bezpieczeństwie.

2. Raport o bezpieczeństwie powinien wykazać, że:

1) prowadzący zakład o dużym ryzyku jest przygotowany do stosowania programu zapobiegania awariom i do zwalczania awarii przemysłowych,

2) zakład spełnia warunki do wdrożenia systemu bezpieczeństwa, o którym mowa w art. 252,

3) zostały przeanalizowane możliwości wystąpienia awarii przemysłowej i podjęto środki konieczne do zapobieżenia im,

4) zostały zachowane zasady bezpieczeństwa oraz prawidłowego projektowania, wykonania i utrzymywania instalacji, w tym magazynów, urządzeń, z wyłączeniem środków transportu, i infrastruktury, związanej z działaniem mogącym powodować ryzyko wystąpienia awarii.

5) zostały opracowane wewnętrzne plany operacyjno-ratownicze oraz dostarczono informacje do opracowania zewnętrznych planów operacyjno-ratowniczych.

3. Minister właściwy do spraw gospodarki, w porozumieniu z mi­nistrem właściwym do spraw środowiska, ministrem właści­wym do spraw wewnętrznych oraz Ministrem Obrony Na­rodowej, określi, w drodze rozporządzenia, wymagania, jakim powinien odpowiadać raport o bezpieczeństwie zakładu o dużym ryzyku.

4. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 3, zostaną ustalone:

1) forma sporządzenia raportu,

2) zakres zagadnień, które powinny zostać w raporcie określo­ne i ocenione,

3) zakres terytorialny raportu,

4) rodzaje dokumentów, z których informacje powinny zostać uwzględnione w raporcie.

Art. 254

1. Prowadzący zakład o dużym ryzyku jest obowiązany do przedłożenia raportu o bezpieczeństwie właściwemu organowi Państwowej Straży Pożarnej i wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska co najmniej na 30 dni przed dniem uruchomienia nowego zakładu lub jego części albo w terminie roku od dnia zaliczenia istniejącego zakładu do zakładu o dużym ryzyku.

2. Raport o bezpieczeństwie, oraz jego zmiany zatwierdzane są w drodze decyzji przez komendanta wojewódzkiego Państwo­wej Straży Pożarnej, po uzyskaniu opinii wojewódzkiego in­spektora ochrony środowiska.

Art. 255

Rozpoczęcie ruchu zakładu o dużym ryzyku może nastąpić po zatwierdzeniu raportu o bezpieczeństwie.

Art. 256

1. Raport o bezpieczeństwie podlega, co najmniej raz na 5 lat, analizie i uzasadnionym zmianom, dokonywanym przez prowadzącego zakład o dużym ryzyku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

2. Raport o bezpieczeństwie powinien być zmieniony przez pro­wadzącego zakład o dużym ryzyku, jeżeli potrzebę zmiany uza­sadniają względy bezpieczeństwa wynikające ze zmiany stanu faktycznego, postępu naukowo-technicznego lub analizy zaist­niałych awarii przemysłowych.

3. Jeżeli prowadzący zakład o dużym ryzyku nie dokonuje zmian, o których mowa w ust. 2, komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej wzywa do zmiany raportu o bezpieczeństwie, wyznaczając termin dokonania zmian.

Art. 257

1. Prowadzący zakład o dużym ryzyku, przed dokonaniem zmian w zakładzie, instalacji, procesie przemysłowym lub zmian rodzaju, właściwości lub ilości składowanych substancji niebezpiecznych mogących mieć wpływ na wystąpienie zagrożenia awarią przemysłową, jest obowiązany do przeprowadzenia analizy programu zapobiegania awariom, systemu bezpieczeństwa oraz raportu o bezpieczeństwie.

2. Przed dokonaniem zmian, o których mowa w ust. 1, prowadzący zakład jest obowiązany do uzyskania zatwierdzenia przez komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej zmienionego raportu o bezpieczeństwie oraz do przekazania tego raportu równocześnie wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska.

Art. 258

1. Prowadzący zakład o zwiększonym ryzyku, przed dokonaniem zmian w zakładzie, instalacji, procesie przemysłowym lub zmian rodzaju, właściwości lub ilości składowanych substancji niebezpiecznych mogących mieć wpływ na wystąpienie zagrożenia awarią przemysłową, jest obowiązany do przeprowadzenia analizy programu zapobiegania awariom i wprowadzenia, w razie potrzeby, zmian w tym programie.

2. Przed dokonaniem zmian, o których mowa w ust. 1, prowadzący zakład jest obowiązany do przedłożenia komendantowi powiatowemu Państwowej Straży Pożarnej zmian w programie zapobiegania awariom oraz do przekazania ich równocześnie do wiadomości wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska.

3. Dokonanie zmian, o których mowa w ust. 1, może nastąpić po upływie 14 dni od dnia otrzymania przez komendanta powiatowego Państwowej Straży Pożarnej zmian w programie zapobiegania awariom, jeżeli w tym terminie organ ten nie wniesie sprzeciwu w drodze decyzji.

Art. 259

1. Komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej, na podstawie informacji podanych przez prowadzących zakłady w zgłoszeniu, programie zapobiegania awariom lub raporcie o bezpieczeństwie, ustala, w drodze decyzji, grupy zakładów o zwiększonym ryzyku lub o dużym ryzyku, których zlokalizowanie w niedużej odległości od siebie może zwiększyć prawdopodobieństwo wystąpienia awarii przemysłowej lub pogłębić jej skutki, w szczególności ze względu na skoncentrowanie posiadanych rodzajów, kategorii i ilości składowanych substancji niebezpiecznych.

2. W decyzji, o której mowa w ust. 1, komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej zobowiązuje prowadzących zakłady do:

1) wzajemnej wymiany informacji, które pozwolą na uwzględ­nienie w programie zapobiegania awariom, raportach o bez­pieczeństwie i w wewnętrznych planach operacyjno-ratowni­czych zwiększonego prawdopodobieństwa wystąpienia awarii przemysłowej lub zwiększenia skutków jej wystąpienia,

2) dostarczenia informacji niezbędnych do sporządzenia ze­wnętrznych planów operacyjno-ratowniczych oraz do opra­cowywania informacji, o zagrożeniach awariami przemysło­wymi w zakładach o dużym ryzyku lub w zakładach o zwięk­szonym ryzyku i przewidywanych środkach bezpieczeństwa.

Prowadzący zakłady ustalone w drodze decyzji, o której mowa w ust. 1, współpracują w zakresie wykonywania obowiązków, o których mowa w art. 261 ust. 5 pkt 1.

Art. 260

1. W celu zapobiegania, zwalczania i ograniczania skutków awarii przemysłowej opracowuje się wewnętrzny i zewnętrzny plan operacyjno - ratowniczy.

2. Plany operacyjno - ratownicze zawierają w szczególności:

1) zakładane działania służące ograniczeniu skutków awarii przemysłowej dla ludzi i środowiska,

2) propozycje metod i środków służących ochronie ludzi i środowiska przed skutkami awarii przemysłowej,

3) informację o występujących zagrożeniach, podjętych środ­kach zapobiegawczych i o działaniach, które będą podjęte w przypadku wystąpienia awarii przemysłowej, przedsta­wianą społeczeństwu i właściwym organom Państwowej Straży Pożarnej, wojewodzie, wojewódzkiemu inspektoro­wi ochrony środowiska, staroście, wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi miasta,

4) wskazanie sposobów usunięcia skutków awarii przemysło­wej i przywrócenia środowiska do stanu poprzedniego, a w przypadku gdy nie jest to możliwe - określenie zabie­gów, których celem jest rekultywacja,

5) wskazanie sposobów zapobiegania transgranicznym skutkom awarii przemysłowej.

3. Minister właściwy do spraw gospodarki, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw środowiska, ministrem właściwym do spraw wewnętrznych oraz Ministrem Obro­ny Narodowej, określi, w drodze rozporządzenia, wymaga­nia, jakim powinny odpowiadać wewnętrzne i zewnętrzne plany operacyjno-ratownicze.

4. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 3, zostaną ustalone:

1) forma sporządzenia planów,

2) zakres zagadnień, które powinny zostać określone, ocenione i ustalone,

3) zakres terytorialny planów.

Art. 261

1. Prowadzący zakład o dużym ryzyku jest obowiązany do:

1) opracowania wewnętrznego planu operacyjno-ratownicze­go, a w razie zagrożenia awarią przemysłową lub jej wystąpienia - do niezwłocznego przystąpienia do jego realizacji,

2) dostarczenia komendantowi wojewódzkiemu Państwowej Straży Pożarnej informacji niezbędnych do opracowania zewnętrznego planu operacyjno-ratowniczego, z uwzględ­nieniem transgranicznych skutków awarii przemysłowych.

2. Prowadzący zakład o dużym ryzyku jest obowiązany do przedłożenia wewnętrznego planu operacyjno-ratowniczego komendantowi wojewódzkiemu Państwowej Straży Pożarnej co najmniej na 30 dni przed dniem uruchomienia nowego zakładu lub jego części albo w terminie roku od dnia zaliczenia istniejącego zakładu do zakładu o dużym ryzyku

3. Prowadzący zakład o dużym ryzyku jest obowiązany do prze­prowadzania analizy i przećwiczenia realizacji wewnętrznego planu operacyjno-ratowniczego co najmniej raz na 3 lata, w ce­lu jego aktualizacji i dokonania w nim uzasadnionych zmian; w szczególności należy brać pod uwagę zmiany wprowadzone w instalacji, w sposobie funkcjonowania jednostek ochrony przeciwpożarowej, stan wiedzy dotyczącej zapobiegania, zwal­czania i usuwania skutków awarii przemysłowej, a także po­stęp naukowo-techniczny.

4. Prowadzący zakład o dużym ryzyku niezwłocznie zawiadamia komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej oraz wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska o przeprowa­dzonej analizie wewnętrznego planu operacyjno-ratownicze­go i o jej rezultatach

5. Prowadzący zakład o dużym ryzyku jest obowiązany do:

1) regularnego, co najmniej raz na 5 lat, dostarczania informacji na temat środków bezpieczeństwa i sposobu postępowania w przypadku wystąpienia poważnych awarii jednostkom organizacyjnym systemu oświaty i pomocy społecznej, zakładom opieki zdrowotnej oraz określonym w wykazie zamieszczonym w wewnętrznym planie operacyjno-ratowniczym zakładu, o którym mowa w art. 260 ust. 1, innym podmiotom i instytucjom służącym społeczeństwu, które mogą zostać dotknięte skutkami takich awarii, oraz udostępniania tych informacji społeczeństwu;

2) weryfikowania informacji, o których mowa w pkt 1, co najmniej raz na 3 lata i, gdy jest to konieczne, ich uaktualniania, w szczególności w przypadku dokonania zmian, o których mowa w art. 257 ust. 1.

6. Obowiązki określone w ust. 5 realizuje się przez:

1) udostępnienie informacji na stronie internetowej zakładu;

2) ogłoszenie informacji w siedzibie zakładu;

3) przekazywanie informacji wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi miasta właściwemu ze względu na lokalizację zakładu;

4) poinformowanie, w szczególności w formie pisemnej lub elektronicznej, jednostek, podmiotów oraz instytucji, o których mowa w ust. 5 pkt 1, o udostępnieniu, ogłoszeniu i przekazaniu informacji w sposób, o którym mowa w pkt 1-3.

7. Wójt, burmistrz lub prezydent miasta po uzyskaniu informacji, o których mowa w ust. 5 pkt 1, podaje je do publicznej wiadomości w sposób zwyczajowo przyjęty na danym terenie.

8. Informacje, o których mowa w ust. 5 pkt 1, powinny być zrozumiałe dla przeciętnego odbiorcy.

.Art. 262

Prowadzący zakład o dużym ryzyku zapewnia możliwość udzia­łu w postępowaniu, którego przedmiotem jest sporządzenie we­wnętrznego planu operacyjno-ratowniczego, pracownikom zakła­du w szczególności narażonym bezpośrednio na skutki awarii przemysłowej oraz pełniącym funkcję społecznych inspektorów pracy lub przedstawicielom związków zawodowych odpowiedzial­nym za bezpieczeństwo i higienę pracy.

Art. 263

Prowadzący zakład o dużym ryzyku jest obowiązany do dostarcze­nia komendantowi wojewódzkiemu Państwowej Straży Pożarnej oraz wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska wykazu zawierającego dane o rodzaju, kategorii i ilości substancji niebez­piecznych znajdujących się na terenie zakładu, a także do corocz­nego aktualizowania wykazu, według stanu na dzień 31 grudnia, w terminie do końca stycznia roku następnego.

Art. 264

Prowadzący zakład o zwiększonym ryzyku lub o dużym ryzyku w razie wystąpienia awarii przemysłowej jest obowiązany do:

1) natychmiastowego zawiadomienia o tym fakcie właściwego organu Państwowej Straży Pożarnej oraz wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska,

2) niezwłocznego przekazania, organom, o których mowa w pkt. 1, informacji:

a) o okolicznościach awarii,

b) o niebezpiecznych substancjach związanych z awarią,

c) umożliwiających dokonanie oceny skutków awarii dla ludzi i środowiska,

d) o podjętych działaniach ratunkowych, a także działaniach mających na celu ograniczenie skutków awarii i zapobieżenie jej powtórzeniu się,

3) stałej aktualizacji informacji, o których mowa w pkt. 2, odpowiednio do zmiany sytuacji.

Rozdział 3. Obowiązki organów administracji związane z awarią przemysłową

Art. 265

1. Komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej, na pod­stawie informacji przedstawionych przez prowadzącego za­kład stwarzający zagrożenie wystąpienia awarii przemysłowej, sporządza zewnętrzny plan operacyjno-ratowniczy dla terenu narażonego na skutki awarii przemysłowej, położonego poza zakładem o dużym ryzyku.

2. Koszty sporządzenia zewnętrznego planu operacyjno-ratowniczego ponosi prowadzący zakład o dużym ryzyku.

3. Wysokość kosztów, o których mowa w ust. 2, i sposób ich uisz­czenia określa, w drodze decyzji, komendant wojewódzki Pań­stwowej Straży Pożarnej; uzasadnienie decyzji powinno za­wierać szczegółowy wykaz wykonanych prac i zestawienie kosz­tów ich realizacji.

4. Do należności z tytułu obowiązku uiszczenia kosztów sporzą­dzenia zewnętrznego planu operacyjno-ratowniczego stosuje się przepisy działu III ustawy - Ordynacja podatkowa, z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują komendan­towi wojewódzkiemu Państwowej Straży Pożarnej.

5. Zewnętrzny plan operacyjno-ratowniczy sporządza się przed uruchomieniem zakładu.

6. Komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej zapew­nia możliwość udziału społeczeństwa w postępowaniu, które­go przedmiotem jest sporządzenie zewnętrznego planu opera­cyjno-ratowniczego.

7. Po przeprowadzeniu postępowania wymagającego udziału spo­łeczeństwa komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożar­nej przyjmuje zewnętrzny plan operacyjno-ratowniczy.

8. W razie konieczności zmiany treści zewnętrznego planu opera­cyjno-ratowniczego ust. 1-3, 6 i 7 stosuje się odpowiednio.

9. Komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej jest obo­wiązany do przeprowadzania analizy i przećwiczenia realiza­cji zewnętrznego planu operacyjno-ratowniczego co najmniej raz na 3 lata, w celu jego aktualizacji i dokonania w nim ewen­tualnych zmian; w szczególności należy brać pod uwagę zmia­ny wprowadzone w instalacji, w sposobie funkcjonowania jed­nostek ochrony przeciwpożarowej, stan wiedzy dotyczącej za­pobiegania, zwalczania i usuwania skutków awarii przemysło­wej, a także postęp naukowo-techniczny.

10. Do wykonania zewnętrznego planu operacyjno-ratowniczego stosuje się przepisy ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. Nr 81, poz. 351, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 89, poz. 414, z 1996 r. Nr 106. poz. 496, z 1997 r. Nr 111, poz. 725 i Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1126 oraz z 2000. r. Nr 120, poz. 1268).

Art. 266

1. Komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej w razie zagrożenia awarią przemysłową lub jej wystąpienia niezwłocznie przystępuje do realizacji zewnętrznego planu operacyjno ­ratowniczego.

2. Komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej może od­stąpić od sporządzenia zewnętrznego planu operacyjno-ratow­niczego, jeżeli z informacji dostarczonych przez prowadzącego zakład wynika w sposób niebudzący wątpliwości, że nie wystę­puje ryzyko rozprzestrzenienia się skutków awarii poza zakład.

Art. 267

1. Komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej podaje do publicznej wiadomości informację o zamieszczeniu w publicznie dostępnym wykazie danych o aktualizowanym corocznie rejestrze substancji niebezpiecznych znajdujących się w zakładach zlokalizowanych na obszarze jego właściwości miejscowej; rejestr ten prowadzi się w formie elektronicznej.

2. Komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej poza informacją, o której mowa w ust. 1, podaje do publicznej wiadomości także:

1) informacje o zamieszczeniu w publicznie dostępnym wykazie danych o decyzji, o której mowa w art. 259 ust. 1,

2) informacje o zatwierdzonych raportach o bezpieczeństwie lub ich zmianach,

3) informacje o przyjętych zewnętrznych planach operacyjno-ratowniczych lub ich zmianach,

4) instrukcje o postępowaniu mieszkańców na wypadek wystąpienia awarii.

3. Komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej co naj­mniej raz na 3 lata, dokonuje analizy dokumentów zawierających dane, o których mowa w ust. 2 pkt. 4 i art. 259 ust. 2 pkt. 2, co do ich zgodności z wymogami bezpieczeństwa oraz aktualności, a w razie potrzeby wprowadza w nich odpowiednie zmiany.

4. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze roz­porządzenia, szczegółowy zakres informacji wymaganych do podania do publicznej wiadomości, o których mowa w ust. 1 i 2.

5. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 4, zostaną ustalone:

1) formy prezentacji informacji,

2) szczegółowy zakres zagadnień, które powinny zostać prze­kazane w informacji.

Art. 268

Właściwe organy Państwowej Straży Pożarnej w razie wystąpienia awarii przemysłowej są obowiązane do:

1) podjęcia działań operacyjno-ratowniczych we współpracy z prowadzącym zakład,

2) zebrania informacji niezbędnych do dokonania analizy awarii i sformułowania zaleceń dla prowadzącego zakład,

3) sprawdzenia, czy prowadzący zakład podjął wszystkie ko­nieczne środki zaradcze,

4) opracowania zaleceń dotyczących zastosowania w przyszłości określonych środków zapobiegawczych,

5) sprawdzenia, czy prowadzący zakład wdrożył zalecenia właściwego organu Państwowej Straży Pożarnej.

Art. 269

Komendant powiatowy Państwowej Straży Pożarnej w ramach czynności kontrolno-rozpoznawczych przeprowadzanych co naj­mniej raz w roku w zakładzie stwarzającym zagrożenie wystą­pienia awarii przemysłowych, ustala spełnienie, wymogów bez­pieczeństwa, a w szczególności czy:

1) podjęto środki zapobiegające wystąpieniu awarii prze­mysłowej,

2) zapewniono wystarczające środki ograniczające skutki awa­rii przemysłowej w zakładzie i poza jego granicami, uwzględniając skutki transgraniczne,

3) dane zawarte w dokumentach, o których mowa w ustawie, takich jak zgłoszenie zakładu o zwiększonym ryzyku lub dużym ryzyku, program zapobiegania awariom, raport o bezpieczeństwie, wewnętrzny plan operacyjno-ratowniczy, informacje niezbędne do opracowania zewnętrznego planu operacyjno-ratowniczego, przedkładane właściwym orga­nom Państwowej Straży Pożarnej - są rzetelne i odzwier­ciedlają stan bezpieczeństwa w zakładzie.

 

Dział III. Współpraca międzynarodowa

Art. 270

1. Komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej, który na podstawie informacji otrzymanych od prowadzącego za­kład o dużym ryzyku stwierdzi, że możliwe skutki awarii prze­mysłowej mogą mieć zasięg transgraniczny, niezwłocznie prze­każe ministrowi właściwemu do spraw środowiska istotne dla sprawy informacje, a w szczególności raport o bezpieczeństwie oraz wewnętrzny i zewnętrzny plan operacyjno-ratowniczy.

1a. Komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej, który na podstawie informacji otrzymanych od prowadzącego zakład o dużym ryzyku stwierdzi, że zakład nie powoduje ryzyka wystąpienia awarii przemysłowej o zasięgu transgranicznym, niezwłocznie zawiadamia o tym ministra właściwego do spraw środowiska.

2. Minister właściwy do spraw środowiska po uzyskaniu informacji, o której mowa w ust. 1, niezwłocznie zawiadamia państwo, na którego terytorium mogą wystąpić skutki awarii, i o usytuowaniu zakładu o dużym ryzyku. Do zawiadomienia do­łącza się informację dotyczącą raportu o bezpieczeństwie oraz zewnętrzny plan operacyjno-ratowniczy w części dotyczącej zagrożeń transgranicznych.

2a. Minister właściwy do spraw środowiska po uzyskaniu informacji, o której mowa w ust. 1a, niezwłocznie zawiadamia o tym właściwe państwo oraz przekazuje informację o braku obowiązku sporządzenia zewnętrznego planu operacyjno-ratowniczego.

3. Minister właściwy do spraw środowiska po uzyskaniu infor­macji od komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Po­żarnej o wystąpieniu awarii przemysłowej na terytorium Rze­czypospolitej Polskiej niezwłocznie zawiadamia państwo, na którego terytorium mogą wystąpić skutki tej awarii, i przeka­zuje wszystkie istotne dla sprawy informacje.

Art. 271

1. Minister właściwy do spraw środowiska po uzyskaniu informa­cji o wystąpieniu awarii przemysłowej poza terytorium Rzeczy­pospolitej Polskiej, której skutki mogą oddziaływać na teryto­rium Rzeczypospolitej Polskiej, niezwłocznie zawiadamia o tym Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej.

2. Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej, w sytuacji określonej w ust. 1, niezwłocznie podejmuje akcję ratowniczą.

3. Na potrzeby wystąpienia z roszczeniem wobec podmiotów od­powiedzialnych Komendant Główny Państwowej Straży Pożar­nej, po zakończeniu akcji ratowniczej, dokona szacunku strat powstałych wskutek transgranicznego oddziaływania awarii przemysłowej na środowisko oraz kosztów akcji ratunkowej.

Art. 271a.

Minister właściwy do spraw środowiska informuje Komisję Europejską o:

1) poważnych awariach, ich skutkach i wynikach analizy tych zdarzeń,

2) doświadczeniach krajowych w zakresie przeciwdziałania poważnym awariom,

3) zakładach mogących powodować poważne awarie.

Art. 271b.

Główny Inspektor Ochrony Środowiska jest organem właściwym do realizacji zadań ministra właściwego do spraw środowiska w sprawach przeciwdziałania poważnym awariom, transgranicznym skutkom awarii przemysłowych oraz awaryjnym zanieczyszczeniom wód granicznych

Dział I. Odpowiedzialność cywilna

Art. 322

Do odpowiedzialności za szkody spowodowane oddziaływaniem na środowisko stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej.

Art. 324

W razie wyrządzenia szkody przez zakład o zwiększonym ryzyku lub o dużym ryzyku art. 435 § 1 Kodeksu cywilnego stosuje się niezależnie od tego, czy zakład ten jest wprawiany w ruch za po­mocą sił przyrody.

Art. 325

Odpowiedzialności za szkody wyrządzone oddziaływaniem na środowisko nie wyłącza okoliczność, że działalność będąca przy­czyną powstania szkód jest prowadzona na podstawie decyzji i w jej granicach.

 

Dział II. Odpowiedzialność karna

Art. 352

Kto, zauważywszy wystąpienie awarii, nie zawiadomi o tym nie­zwłocznie osób znajdujących się strefie zagrożenia oraz jednostki organizacyjnej Państwowej Straży Pożarnej albo wójta, burmi­strza lub prezydenta miasta, czym narusza obowiązek określony w art. 245 ust. 1, podlega karze grzywny.

Art. 353

Kto nie wykonuje obowiązków nałożonych decyzją wydaną na podstawie art. 247 ust. 1, podlega karze aresztu albo ograniczenia wolności, albo grzywny.

Art. 354

1. Kto, prowadząc zakład o zwiększonym lub dużym ryzyku, nie wypełnia obowiązków określonych w art. 250 i 251, podlega karze aresztu albo ograniczenia wolności, albo grzywny.

2. Tej samej karze podlega, kto w przypadku wystąpienia awarii nie wypełnia obowiązków określonych w art. 264.

Art. 355

Kto, prowadząc zakład o dużym ryzyku:

1) nie opracowuje lub nie wdraża systemu bezpieczeństwa, o którym mowa w art. 252,

2) rozpoczyna ruch zakładu, nie posiadając zatwierdzonego raportu o bezpieczeństwie,

3) nie analizuje i nie wprowadza uzasadnionych zmian do raportu o bezpieczeństwie w terminie określonym w art. 256 ust. 1,

4) nie wykonuje obowiązków określonych w art. 261 ust. 1 pkt. 1 lub ust. 3,

5) nie wykonuje obowiązków określonych w art. 263,

pod­lega karze aresztu albo ograniczenia wolności, albo grzywny.

Art. 356

Kto przed dokonaniem zmiany, o której mowa w art. 257 ust. 1, nie uzyskuje zatwierdzenia, o którym mowa w art. 257 ust. 2,
podlega karze aresztu albo ograniczenia wolności, albo grzywny.

Art. 357

Kto przed dokonaniem zmiany, o której mowa w art. 258 ust. 1, nie przedkłada komendantowi powiatowemu Państwowej Straży Pożarnej zmian w programie zapobiegania awariom oraz nie przekazuje ich równocześnie do wiadomości wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska,
podlega karze aresztu albo ograniczenia wolności, albo grzywny.

Art. 358

Kto nie dopełnia obowiązków nałożonych decyzją wydaną na podstawie art. 259 ust. 1, podlega karze grzywny.

Art. 360

Kto nie wykonuje decyzji:

4) nakazującej usunięcie w określonym terminie stwierdzonych uchybień lub wstrzymującej uruchomienie albo użytkowanie instalacji, wydanej na podstawie art. 373 ust. 1,

podlega karze aresztu albo ograniczenia wolności albo grzywny.

Art. 361

Orzekanie w sprawach o czyny określone w art. 329 - 360 nastę­puje na podstawie przepisów Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia.

Art. 362

1. Jeżeli podmiot korzystający ze środowiska negatywnie od­działuje na środowisko, organ ochrony środowiska może, w drodze decyzji, nałożyć obowiązek:

- ograniczenia oddziaływania na środowisko i jego zagrożenia,

- przywrócenia środowiska do stanu właściwego.

2. W decyzji, o której mowa w ust. 1, określa się:

1) zakres ograniczenia oddziaływania na środowisko lub stan, do jakiego ma zostać przywrócone środowisko,

2) termin wykonania obowiązku.

Art. 373

1. Właściwy organ Państwowej Straży Pożarnej w razie naruszenia przepisów art. 248-269 może wydać decyzję:

1) nakazującą usunięcie w określonym terminie stwierdzonych uchybień, lub

2) wstrzymującą uruchomienie albo użytkowanie zakładu, instalacji, w tym magazynu lub jakiejkolwiek ich części.

2. Decyzji, o której mowa w ust. 1 pkt. 2, nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.

3. W decyzji, o której mowa w ust. 1 pkt. 2, określa się termin wstrzymania działalności, uwzględniając potrzebę bezpieczne go dla środowiska jej zakończenia.

Art. 374

1. Decyzje, o których mowa w niniejszym dziale, z wyjątkiem decyzji określonych w art. 365 i 372, dotyczące:

1) ruchu zakładu górniczego - wymagają uzgodnienia z dyrektorem właściwego okręgowego urzędu górniczego,

2) morskiego pasa ochronnego - wymagają uzgodnienia z właściwym dyrektorem urzędu morskiego.

2. Niezajęcie stanowiska, w terminie 14 dni, przez organ właści­wy do uzgodnienia oznacza brak uwag i zastrzeżeń.

3. Uzgodnienie nie jest wymagane, jeżeli decyzja jest podejmo­wana w sytuacji zagrożenia życia lub zdrowia ludzi lub bezpo­średniego zagrożenia pogorszeniem stanu środowiska w znacz­nych rozmiarach.

Art. 375

Postępowanie w sprawie wydania decyzji, o których mowa w niniejszym dziale, wszczyna się z urzędu.

Tytuł VII

Organy administracji oraz instytucje ochrony środowiska

Dział I. Organy administracji do spraw ochrony środowiska

Art. 385

1. Minister Obrony Narodowej, w drodze rozporządzeń:

1) określi organy odpowiadające za nadzór nad przestrzeganiem przepisów o ochronie środowiska w komórkach i jednostkach organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej albo przez niego nadzorowanych, uwzględniając specyfikę i charakter zadań realizowanych przez te organy,

2) może określić w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw środowiska szczegółowe sposoby realizacji przepisów o ochronie środowiska w komórkach i jednostkach organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej albo przez niego nadzorowanych;

2. W zarządzeniu, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, zostaną ustalone:

1) jednostki organizacyjne odpowiadające za nadzór,

2) zakres odpowiedzialności jednostek podległych i nadzorowanych,

3) przysługujące kompetencje w zakresie wykonywanych za­dań.

3. W zarządzeniu, o którym mowa w ust. 1, mogą zostać ustalo­ne forma, zakres, układ, techniki i terminy przedkładania przez jednostki nadzorowane informacji o istotnym znacze­niu dla zapewnienia przestrzegania przepisów o ochronie śro­dowiska.

4. Minister, wydając zarządzenie, o którym mowa w ust. 1 pkt. 2, uwzględni specyfikę funkcjonowania Sił Zbrojnych:

1) w zakresie eksploatowania charakterystycznej infrastruktury,

2) w toku działalności szkoleniowej,

3) w toku innej szczególnej działalności mającej związek z koniecznością spełnienia wymagań ochrony środowiska.