Awarie przemysłowe - Porównanie Dyrektywy Seveso II i Dyrektywy Seveso III. Ocena zagrożeń poważną awarią w przypadku określonej substancji niebezpiecznej.

Kryteria kwalifikacyjne Dyrektywy Seveso III oparte są na klasyfikacji ustalonej przez Rozporządzenie CLP. Oznacza to, że zmiany w unijnym rozporządzeniu w sprawie klasyfikacji, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin będą w znaczący sposób będą wpływały na wszystkie procedury systemu przeciwdziałania poważnym awariom. Mając na uwadze, że mogą pojawić się niepożądane skutki takiego odniesienia do odrębnego aktu prawnego, w Dyrektywie Seveso III, w artykule 4, została uwzględniona możliwość dokonywania wyłączenia z kryteriów kwalifikacyjnych, tych niebezpiecznych substancji chemicznych, których wpływ na ryzyko występowania poważnej awarii okazałby się znikomy. W przypadku, gdyby państwo członkowskie uznało, że dana substancja niebezpieczna nie stwarza zagrożenia poważną awarią, na podstawie zawiadomienia składanego przez państwo członkowskie w stosownych przypadkach i każdorazowo wraz z uzasadnieniem, Komisja dokonywałaby oceny czy niemożliwe jest uwolnienie przez daną substancję, zarówno w normalnych warunkach, jak i odbiegających od normy, dających się racjonalnie przewidzieć warunkach, materii lub energii mogących spowodować poważną awarię. Taka ocena dokonywana byłaby na podstawie informacji obejmujących:

wyczerpujący wykaz właściwości niezbędny do oceny możliwości spowodowania przez substancję niebezpieczną szkód fizycznych, szkód dla zdrowia i środowiska;
właściwości fizyczne i chemiczne (np. masa cząsteczkowa, prężność pary nasyconej, toksyczność, temperatura wrzenia, reaktywność, lepkość, rozpuszczalność oraz inne istotne właściwości);
właściwości powodujące zagrożenie dla zdrowia i zagrożenie fizyczne (np. reaktywność, palność, toksyczność wraz z dodatkowymi czynnikami, takimi jak sposób, w jaki substancja oddziałuje na organizm, stosunek liczby poszkodowanych do liczby przypadków śmiertelnych i skutki długotrwałe oraz inne istotne właściwości);
właściwości powodujące zagrożenie dla środowiska (np. ekotoksyczność, utrzymywanie się w środowisku, bioakumulacja, możliwość przenoszenia w środowisku na duże odległości oraz inne istotne właściwości);
unijna klasyfikacja substancji lub mieszaniny, o ile taka klasyfikacja istnieje;
informacje na temat szczególnych dla danej substancji warunków działania (np. temperatura, ciśnienie i inne istotne warunki), w których substancja jest składowana, wykorzystywana lub może być obecna w przypadku możliwego do przewidzenia nieprawidłowego działania lub zdarzenia takiego jak pożar.

i opierała się na przynajmniej jednej z trzech określonych w Dyrektywie Seveso III właściwości, a mianowicie fizycznej postaci substancji niebezpiecznej w normalnych warunkach jej przetwarzania lub przenoszenia lub w przypadku niezamierzonego uwolnienia substancji do otoczenia, szczególnych właściwości substancji niebezpiecznej, w szczególności związanych ze sposobem rozprzestrzeniania się w przypadku poważnej awarii, takich jak masa cząsteczkowa i prężność pary nasyconej oraz maksymalnego stężenie substancji w przypadku mieszanin. Należy również uwzględnić sposób odizolowania i rodzaj opakowania substancji niebezpiecznej, zwłaszcza w przypadkach substancji niebezpiecznych objętych szczególnymi przepisami Unii Europejskiej.

Ostatnim etapem całej procedury byłoby, w stosownych przypadkach, przedstawienie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie przez Komisję wniosku ustawodawczego w celu wykluczenia danej substancji niebezpiecznej z zakresu stosowania Dyrektywy Seveso III.